هزینه بر مبنای فعالیت، راه حلی برای گزارشگری مالی

در سال‌های اخیر، در شرکت­های بزرگ صنعتی اکثر کشور‌ها، برای تخصیص هزینه‌ها از روش هزینه یابی بر مبنای فعالیت بمنظور گزارشگری درون سازمانی جهت تصمیم گیری‌های مدیریت و از روش هزینه یابی سنتی برای گزارشگری مالی برون سازمانی استفاده می‌شود. استفاده از روش یکسان برای گزارشگری موجب کاهش هزینه و صرفه جویی می‌شود. با این همه، برخی از صاحب نظران حسابداری بر ادامه بکارگیری دو روش تاکید دارند. در این مقاله با مرور روش‌های مذکور، تلاش می‌گردد تا تفاوت نتایج بکارکیری این دو روش و تاثیر آن بر سود سالانه و ارزشگذاری موجودی مواد و کالابررسی شده و نشان داده شود که روش هزینه یابی بر مبنای فعالیت  برای مقاصد گزارشگری دورن سازمانی و برون سازمانی مناسب بوده و استدلال طرفداران بکارگیری توام دو روش هزینه یابی در یک واحد تجاری، مورد تردید است.